การเจียรไน เพชรพลอย คือ

• ศิลปะการเจียระไนเพชรพลอย

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• เจ     น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ( จ. ว่า แจ).
• เจีย     ( ปาก ) ก. ทำให้ผิวโลหะสึก เรียบ โดยวิธีขัดหรือกลึงเป็นต้น.
• เจียร     ๑ เจียน ว. นาน, ช้านาน, ยืนนาน. ( ป. , ส. จิร ว่า ยั่งยืน). ๒ เจียน ก. จร, ไป, จากไป, เช่น วันเจียรสุดาพินท์ พักเตรศ. ( ทวาทศมาส ).
• จี     ว. ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กล้ำ. ( ทวาทศมาส ), พายัพว่า จี๋.
• ไน     ๑ น. เครื่องปั่นด้ายด้วยมือ และใช้ถ่ายด้ายที่ทำเป็นไจหรือเข็ดแล้วเข้าหลอด. ๒ น. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Cyprinus carpio ในวงศ์ Cyprinidae
• เพ     ก. พังทลาย.
• เพชร     เพ็ด, เพ็ดชะ- น. ชื่อแก้วที่แข็งที่สุดและมีน้ำแวววาวมากกว่าพลอยอื่น ๆ ใช้ทำเครื่องประดับหรือใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม; โดยปริยายหมายความว่า
• เพชรพลอย     n. เครื่องเพชรพลอย , ชื่อพ้อง: อัญมณี ตัวอย่างการใช้: เธอไม่ต้องการเพชรพลอยพวกนี้จากเขา แต่ต้องการความรักมากกว่า
• ชร     ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• พล     พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
• พลอ     พฺลอ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ก. ฝานเอาเปลือกแข็งออก.
• พลอย     ๑ พฺลอย น. หินที่มีเนื้อใสสีต่าง ๆ ใช้ทำเป็นเครื่องประดับมีหัวแหวนเป็นต้น, เรียกสิ่งที่ทำเทียมพลอยว่า พลอยหุง. ๒ พฺลอย ว. ร่วมด้วย,
• ลอย     ก. ทรงตัวอยู่ในอากาศ เช่น บัลลูนลอย ว่าวลอย; เด่นขึ้น, นูนขึ้น, เช่น รูปปลาที่วาดบนพัดมองเหมือนลอยออกมา; ไม่อยู่เป็นหลักแหล่ง,
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).